Dziennik

F. de Saussure, rok 1873 – na 3 lata przed Karlem Brugmannem odkrywa w grece kontynuant praindoeuropejskiego sonantu nosowego: zestawia formy typu τετάγμεθα (1os.pl.perf.pass.) : τετάχαται (3os.pl.perf.pass.) z regularnymi πεπαιδεύμεθα: πεπαίδευνται – z tego porównania wynika, że α przed końcówką –ται w τετάχαται pochodzi z ν.