Poezja

Toya, 10 listopada 2025

Zima (Andrew Wyeth)

od wtedy jesteś wzgórzem
o które opiera się niebo
zbiegam by usiąść u twoich stóp
dogania mnie cień
rozciąga się żałobą od której nie ucieknę
choćby w nieskończoność przesuwać horyzont

jest zimno
żadnych ciepłych barw
cisza przymarza do ust
pęcznieje w grudce ziemi
z której próbuję lepić nowy dzień

zbiegam szybko jakbym uciekał
od zastygłych rysów
znieruchomiałej twarzy i rąk
pęd przypomina że nie wszystko umarło

dopóki niebo wisi nad głową
otwarta przestrzeń
nie zamyka się wokół jednego punktu
jest jakieś dalej
inne odniesienia
obecność której nie da się dotknąć

liczba komentarzy: 1 | punkty: 4 | szczegóły

ajw, 10 listopada 2025

o wybuchowej naturze słońca (pantum)

słońce ma dzisiaj nieziemskie humory
rzuca błyskami jak kapryśna muza
zorzą polarną faluje po niebie
między słowami rozpętana burza

rzuca błyskami jak kapryśna muza
przez nasze myśli mknie wzburzona fala
między słowami rozpętana burza
wiatr słoneczny wpada i ogień rozpala

przez nasze myśli mknie wzburzona fala
i nie chodzi tutaj o zwykłe amory
wiatr słoneczny wpada i ogień rozpala
słońce ma dzisiaj nieziemskie humory

___________________________________

pantum - drugi wers każdej strofy musi być pierwszym następnej,
czwarty musi być trzecim następnej,
a pierwszy pierwszej - ostatnim ostatniej.

W związku z ostatnimi burzami elektromagnetycznymi na Słońcu :)

liczba komentarzy: 5 | punkty: 7 | szczegóły

sam53, 10 listopada 2025

zmysłami tonę

kiedy z połowu powracają łodzie
szukam jesieni jakby na nią pora
w krwawiącym słońcu zachodzącym co dzień
gdy przed wieczorem schodzi do jeziora

w milczących liściach w których życie zgasło
a jeszcze z wiatrem frunąć są gotowe
szukam jej w wierszach gdy próbuję zasnąć
choć wszystkie wersy zdają się być nowe

poznaję barwy od złotych po rude
zmysłami tonę w karminach i brązach
szukam po nocach gdy się ze snu budzę
wiesz że jesienią łatwiej serca związać

liczba komentarzy: 2 | punkty: 6 | szczegóły

smokjerzy, 10 listopada 2025

skróty (8)

listopad
świt
światło martwi się
na szaro

liczba komentarzy: 3 | punkty: 4 | szczegóły

Belamonte/Senograsta, 10 listopada 2025

3. Samotna aleja - Dziady

...w samotnej alei, obok pałacu,
gdzie kiedyś żyły pokolenia arystokratów
gdzie ja spacerowałem
- jako nie wiem kto, może chrabąszcz -

drzewa pamiętają ich
ktoś pamięta dęby
aleja pamięta nas
ktoś pamięta aleję
wszyscy pamiętają siebie

Gdyby droga stała się dla mnie ciałem,
kobietą i przemówiła jak chleb
poszlibyśmy z ochotą wspólnie w nią
na wszystkie strony i czasy

liczba komentarzy: 3 | punkty: 1 | szczegóły

violetta, 9 listopada 2025

Rumiana

po deszczu witać się z łąką
zbierać polne kwiaty i jaśmin
moje małe cuda do bukietów
pływające w filiżance herbaty
wracać do domu pąków peonii
jak tańcząca kapłanka rytuał

liczba komentarzy: 8 | punkty: 8 | szczegóły

tetu, 9 listopada 2025

szóste: nie kręć. ziemia i tak obraca się za szybko

źródło ognia zaczyna się pod powiekami. w ustach
mam las, suchy jak ziarna pieprzu. wystarczy iskra,
by to co na języku, płonęło żywym słowem. wymówka

jest jak zapałka, skrawek papieru — ziemia,
już chyba niczyja. nim zdmuchnę płomień,
chcę poznać jego surowość, skruszyć go w palcach;

zaboli — wiem, ale tylko tak uniosę
bezgraniczną pustkę, niewyobrażalną ciemność.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

Belamonte/Senograsta, 9 listopada 2025

2. Aleja żywych i umarłych - Dziady

można spokojna szczęśliwa samotna
wiosną duchy
jesienią duchy
Mówią, że tu nie ma duchów
ale jest On - Duch...

Polubiłem tą aleję, jestem nią,
bo szedłem nią jak szedłem do niej
i uciekałem nią przed nią i przed sobą

Lecz o pewnych porach można na niej spotkać żywych

słyszę stukającego dzięcioła

Jak wejdę na drzewo,
zrobię zdjęcie chmur, odkryję nieznany kolor,
to zderzę się może z czyimś kosmicznym istnieniem
spojrzeniem, nieporozumieniem, zrozumieniem
w samotnej alei

I zawołam Obcego jak Wendy - Marcy
a on przybędzie, by mnie bronić i zniszczyć
a na spotkanie wyjdzie mi też ta, co jest mną i nie mną
z którą można się połączyć
na najgłębszym, dającym nowe życie poziomie

Nie wszyscy są obwieszeni lustrami

Oni się zbliżają, oni nie są mną
i to jest piękne, nie jestem sam,
i straszne
i męczące
prawie jak umieranie dla Narcyza
- dziecko pcha wózeczek z pluszowym pieskiem
jakaś para, może my, daje datek na renowację nagrobków
inna je beztrosko rurki z kremem za szybą kawiarni -

Na moim rejonie tak się do mnie zbliżają
brunetka Słodka Szansa i blondynka Kotka z Klasą
Ta Ruda, wątpliwe samo życie - to chyba czwarta Gracja,
albo tylko mój kryzys wieku średniego

liczba komentarzy: 3 | punkty: 2 | szczegóły

sam53, 8 listopada 2025

ich jest coraz więcej

na początku było słowo
słowo należało do Boga
z czasem pojawiło się światło
wystarczyło przekręcić kontakt
.
później była szkoła
w szkole podpadłem
na zjeżdżaniu po poręczy
któregoś razu razem ze mną zjechały kwiatki
.
nie lubię opowiadać tej historii
boję się że ktoś znowu zgasi światło
a ja pójdę w życie z przyklejoną etykietką
pieczęcią lub numerem identyfikacyjnym
.
coraz więcej tych
którym trzeba przypominać

liczba komentarzy: 12 | punkty: 5 | szczegóły

violetta, 8 listopada 2025

Para z wieży

promykiem lśnię za kurczącymi się liśćmi
chłodnym wietrzykiem odciążasz łodyżki

tańczę światłem na tobie mieniąc się
i odbijając odrobiną małych miłości

złotym gruszkowym popołudniem

liczba komentarzy: 4 | punkty: 5 | szczegóły