Poezja

Sztelak Marcin, 8 listopada 2022

Wyjaśnienie sztuk magicznych

Pomiędzy alfą i omegą porozrzucane butelki,
puste jak słowa rzucane przed wieprze.
Podobnie jak za, koniecznie.

Dawno, dawno temu, za siódmą górą
miałem kij do cofania rzeki.
Podczas siódmej próby rozpękł
na niezliczone części.

Drzazgi i belki, wszystkie w oczach bliźnich,
zresztą zapisano to w księgach, opasłych
i tłustych, najpewniej czarnoksięskich.

O czym zaświadczy czarny kot, najważniejszy
element nocy miękko otwierającej sny,
po raz pierwszy, a może ostatni.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 8 listopada 2022

Wojna!

Wojna!
O rekonstrukcję świata!
Wojna!
Najazd. Obrona. Atak!
Wojna!
Specjalna Operacja!
Wojna!
Zbrodni nowelizacja.
.
Wojna!
Odważny skok kwantowy
Wojna!
Lot z drabin atomowych.
Wojna!
Drony. Hipersonika.
Wojna!
Bezradna polityka.
.
Wojna!
To pierwszy krok do zgody!
Wojna!
Kontynentu i Wody
Wojna!
Krótsza droga na przestrzał
Wojna!
Do ziemi i w powietrza!
.
Wojna!
Twój poznawczy dysonans.
Wojna!
Nic, nigdy bez nas o nas!
Wojna!
Leży w ludzkiej naturze.
Wojna!
O mocniej, szybciej, dłużej...
Wojna!
Energii światu brak?.
Wojna!
Już trwa!
Good Luck!!!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 8 listopada 2022

fobie

przy tobie snem w głowie
nie potrafię się wybudzić

koszmar wewnątrz tułowia
lęk na rękach w brzuchu skręca

jeszcze jedna tabletka
mówisz do mnie -już dobrze

zamykam oczy do połowy
krążę miastem w myślach
spoglądam w niebo lecz
za jasno by patrzeć w gwiazdy

królowo dostałem tak wiele
teraz walczę z uzależnieniem od ciebie
pochlania mnie chęć wejścia gdzieś głębiej

ostatnia ścieżka by wyjść na prostą
gdzieś z dala zamieszkać zostawić wspomnienia

nie szukać znajomości po prostu odczekać
kocham ciebie zostań ze mną po co czekać

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 7 listopada 2022

Kołysanka

Resztką sił majaczą koty, rozchwiane
na ostrej krawędzi świtu.
Nie, nie otwieraj oczu – powieki zedrą sen
i rozproszą ostatni pocałunek.

Ja będę czuwał niezmienie wpatrzony
w znacząco milczący telefon.
Słuchając echa twojego głosu
beznamiętnie przyjmę kolejny dzień.

Zdradzieckie plamy światła z drwiną
zaznaczą wszystkie puste miejsca,
które mogły być nasze,
choćby tylko jeszcze jednej nocy.

Zaczekam na zmrok, znów zatańczą koty,
miękko stąpając po twoim parapecie.
Nie, nie zamykaj oczu.
Proszę.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 4 | szczegóły

Yaro, 7 listopada 2022

moim życzeniem

Tyle myśli w głowie mam
Nawet gdy śnię kocham cię
Zatrzymam czas w dłoniach
By ujrzeć światło na błoniach
Pełnych kwiatów pełnych barw

Nasze dłonie
spotykają się tam
pierwszy raz
Zamykam oczy
Zatrzymaj bym
Nie obudził się sam
Bym przy sobie ciebie miał

Boję się zostać jak kiedyś na
Pustym dworcu z
Wbitym wzrokiem w zegarek

Zimny wiatr powiewem
Targał włosy szeptał
Szyderczo życząc mi

Wszystkiego co nie jest najlepszym
Życzeniem

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

Arsis, 7 listopada 2022

Śnię

Czekałem na ciebie tamtego lata., aby móc cię zobaczyć w zwiewnej sukience.
Czekałem długo, pełen nadziei i udręki smutku.

Spójrz
na
mnie…

Czy
widzisz?

Ptaki przed burzą zawadzają nisko skrzydłami w koszącym locie…
Widzę twój cień na ceglanym murze.
Migot refleksu w nadbrzeżnej trawie. Na zmarszczkach jeziora.

W ciszy i tajemnicy.
Bez podejrzeń.
W okrutnej spiekocie wieczornego skwaru
śnię.

Póki jeszcze można, póki czas…

Chciałbym, abyśmy mogli sobie powiedzieć,
okryci prześwitami,
co migoczą w pustce lotu, wśród krzaków jaśminu, bzu…

Spójrz
na
mnie.

… wśród szumiących drzew wciąż na ciebie czekam, wśród czerwonych róż…

(Włodzimierz Zastawniak, 2022-11-07)

***

https://www.youtube.com/watch?v=n-po58A47EA

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

violetta, 6 listopada 2022

Trochę lata

jesteś moim sanktuarium
ciepłym letnim wiatrem
zaciemnionym lasem
w najgorętszym dniu

z dala od palącego słońca
na moim łańcuszku szyi
gdybyś topił usta
smakiem nektarynek

wiruję z listkami grabu

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

violetta, 6 listopada 2022

Ciemność

lekko czując pod stopami miękką omszałą ziemię
zatrzymujesz jeziorko i drzewa
mój oddech biegnie tam
staję się gęstą hortensją w dłoniach i na policzku

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Sztelak Marcin, 6 listopada 2022

Niewyraźne pisanie

Zamiast początku: poeta musi
wyrażać się niezrozumiale, szczególnie w knajpie
zasnutej dymem.

Przysięgam, takie jeszcze istnieją. Po godzinach.

Poza tym języki są biodegradowalne i tak dalej
pitu - pitu, chlastu - chlastu aż do zaniku tętna.
Lub jak mawiają anachoreci blokowisk
– jeden krok poza cienką linię.

Dzielącą przestrzenie klatek na połowy,
nierówne. Zgodnie z logiką ławki i podwórka.
Żeby nie wspomnieć o śmietnikach i krzakach,
tam dzieją się rzeczy oraz nie tylko one.

Przysięgam, na słońce w słoiku. Po zachodzie.

Zamiast końca: poeta musi
zasypiać niespodziewanie, szczególnie w połowie
kolejnego wersu.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 4 | szczegóły

Afrodyta, 6 listopada 2022

Fragmenty całości

Dni wyraźnie się kurczą, umykające ciepło długo
nabiera intensywności, zanim pozwala się dotknąć.

Omotane wiatrem palce chcą zatrzymać iskry,
które bezszelestnie przeskakują z ręki na rękę,
ale wilgotna skóra przezornie wysycha.

Resztkami woli (kiedyś przyczółku niezależności),
bez pośpiechu czy zbędnych ruchów wycinam
siebie z szablonu. Mimo krzywizn ziemi i kręgosłupa,

akuratne kroki po mistrzowsku omijają przeszkody.
Z wyczuciem unikają dołów, potknięć, mniej lub bardziej
spektakularnych upadków, aż wypełnią martwy sezon.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 3 | szczegóły