Poezja

Małgorzata Kwiatek, 6 maja 2010

Ławka

trzeba zawsze myśleć o tym, co się pisze
dwa razy przeczytać i zrozumieć siebie
ślad kredki pozostanie pod drewnianym stołem
i ,,idę do zakonu" obok ,,kocham Piotrka"

to wszystko co zostanie będzie zapisane
nawet jeśli nie zawsze nie do końca jasne
wartości na pulpitach uniwersyteckich
ławkowe non omnis moriar

jak guma do żucia zostaną napisy
na wszelki wypadek gdyby zapomniano
przeczytasz gdy umrze że cię kiedyś kochał
i jak bardzo ci nie mógł tego powiedzieć