Poezja

Została walizka z krawatem
koszula z mankietem
i spodnie w kant
(na nieproszony raut).
Pudełko klocków
drewnianych puste,
rozproszony po wsi ślad
(konstrukcji zbyt prostych).
Bez drzwi i okien
ciemne, duszne cele
bez przestrzeni, bez krat
(układane od dziecięcych lat).
Wokół w kolorach się mieni
gwar codzienności, śmiech
przesuwa kamienie powoli,
jeszcze tylko ten raut boli.