18 października 2014
19 października 1014, środa ( Płakać już tylko ze szczęscia. )
Kochani ten post jest dla Was, bo logistycznie nie mam możliwości Was wszyustkich i każdego z osobna wyściskać.
Ta data jest wyryta w mojej głowie- niestety dosłownie- bardziej niż urodziny, które ludzie obchodzą z wielką fetą. Moim zdaniem bez sensu. Swiętujesz coś, co nie jest Twoją zasługą. Zamierzałam dziś pić wino na plaży, aby to świętować. I co prawda nie jest moim wyczynem, ale uważam datę za co najmniej święto i sukces jeśli nie osiągnięcie.
Było to dwa lata temu.
Cliche brzmi w trudnych sytuacjach, ludzie się sprawdzają. Ala ja przenigdy nie zamierzałam nikogo testować. I usciślijmy cena tego egzaminu była conajmniej niespółmierna. Bałam się. Bardzo.
Wparcie jakie otrzymałam ja i moja rodzina jest niewyobrażalne i nigdy nie będę w stanie wyrazić mojej wdzięczności. Dużo straciłam, ale też zyskałam wiele.
Dokładnie dwa lata od kiedy się tutaj żegnałam. Nie byłam w stanie sobie wyobrazić, że się obudzę, a już z pewnością tego co jest. Jest dobrze, chyba.
Dziękuję wam, że Was mam!