Poezja

przedwojenne bruki śpią
jakże historycznym snem
 
już was nie obudzą
kopyta bryczki
cylindry czy też parasole
 
to już inny świat
 
czasami krzyk szpilkowych
które zatrzymaliście
w drodze do niby nieba
 
zależnie od pogody
deszcz zmywa
 
wasze zapomniane twarze
 
herbata jak zawsze
 
maleńka
 
więc ja chciałbym
z twoją dłonią
 
w tamtych chwilach
 
spacerować