Poezja

babcia dawno nie żyje
żyjąc serca wspomnieniami
 
ile w jednym parku
krętych i cienistych dróg

 
po których często ja
dłoni brakuje dłoń
 
chłopczyk spadł z rowerka
krwawi kolanko
 
lecz nie płacze
przyszły mężczyzna
 
czytałem w gazecie
o nim i o niej
jakże szczęśliwi
 
usiadłem na ławce
której dziś nie ma
 
uwierz słyszałem Kopernika
no bo ponoć świat
 
Wisła wolno płynie
mosty mostami
 
wiesz to było w dzień
kiedy się objawiłaś