Poezja

w papierowych grobach
poronione wiersze

tylko głodne sępy
oczekują nowy wers

nikt nie skacze
nikt nie podcina

na pustym stole
kleksami zapłakane pióro

może ptaki powracają
lecz już nie tam

na żyrandolu dyndający wieszcz
przypomina tylko

moniuszkowski stary dzwon