Poezja

w tym pałacu nie ma króla
ani grochu aby ona
 
ja tylko czytałem
i tylko widziałem
 
jestem tutaj a ty
wiatr odpowiada
 
muska ławki
brak sukienek
 
a w pałacu wiele
wiesz nawet więcej
 
kruki otworzyły dzioby
tajemnice pod skrzydłami
 
ktoś gdzieś płacze
ach ile komnat
 
okna zamykają słowa
prawdy wstydliwe
 
a w kominku no cóż
płonie co przed laty
 
i smutno smutniej
więc chciałbym epitaf
 
zapytać o jutro