Poezja

Od nagłego wybuchu
elokwencji u ameby. Pełzła recytując poezje,
może nie najlepsze, ale czegóż można
spodziewać się po amebie.
 
Później już lawinowo, kołem toczona.
X i Y w różnych układach
tak zwanej miłości.
 
Prędzej, coraz prędzej, nawet poza ramy czasu.
I już jesteśmy na szczycie, z mądrą miną
ustalając aksjomaty. Chociaż do końca
nie wiadomo czy ta drabina ma wszystkie szczeble.
 
A ameba wciąż pełznie, dla odmiany milcząc.
Jak zaklęta.