Poezja

Schodzimy z drzewa poznając pierwsze
słowa. Później zasysamy
(z mlekiem matki)
wszystkie przeciwstawności.
 
Nauczeni zamykać okna podczas burzy
chowamy pod kołdrę
znaki odczyniające – ukradkiem,
przez lewe ramię.
 
Budzimy się dumni z osiągnięć.
Siorbiąc kawę wracamy
w rzeczywistość. Przez roztargnienie
zapominając o ostatniej
kropce.