Poezja

Słowo przychodzi zbyt łatwo
zgodnie ze świętą zasadą powtarzalności.
Anatemy i przekleństwa wstydliwie skrywają
braki. Wszelkie.
 
Walka z materią skazuje na nadzieje
przedłużenia, choćby gatunku.
Chociaż załamania czasu nie zwiastują
zmian skrzętnie celebrujemy nasze tajemnice,
 
wskrzeszenia i zejścia. Twierdząc, że umieranie boli
bardziej kiedy nie mamy dla kogo żyć.
Albo odwrotnie – zależnie od splotów okoliczności.
Pomyłkowo zwanych Bogiem.