Poezja

 
Uwięzieni w klatce mieszkań, dróg
przechodzonych na przestrzał
nadajemy sobie prawo do zerkania
poza siebie.
 
Raz po raz, ukradkowo sprawdzając
czy wciąż istnieją rzeczy mijane
przed chwilą. I przede wszystkim
cień,
 
rzucany coraz cieńszym pasmem,
bo ostatecznie świat nas strąci z pyska
jak pchłę.
 
Na razie wiemy jedno: kobiety widzą
za dużo kolorów, a my twierdzimy, 
że podstawowa paleta musi wystarczyć
 
Paleta nie tylko barw.