Poezja

 
Duży, żółty pies leży naprzeciwko
mojego balkonu.
 
Jego pan łapczywie zaciąga się powietrzem,
spija blask z okien.
Nie wiem czyich.
 
To pewnie miłość albo feromony.
Ostatni romantyk marznie tuż po północy.
Ewentualne to duch walentynek, 
mocno wkurwiony plastikiem.
 
Duży, żółty pies warczy przez sen.
Nie merda ogonem.