Poezja

Rozbieranie życia na cząstki
przynosi zbiór pusty,
bo odpadki zgromadzono poza nawiasem,
ale stycznie do granicy.
 
Jednak to na nic, wszystko jest zapisane,
z odpowiednimi datami.
Brak możliwości odwołań,
zbędne oczekiwanie na cud.
 
Przecież ewolucja skazuje na zanik
nieużywanych – zamknięci w gettach,
poza murami snują swoje treści.
Czekając naturalnej selekcji.
 
I przemieszczenia, z punktu A
do nieskończoności.