Poezja

 
Nie mam nastroju na poezje.
 
Życie jest zbyt proste:
 
– w czarno-białych sekwencjach śmierci,
w których blednę za każdym zakrętem.
 
– w kolorowych klatkach snów, bez wymogu
spełnialności.
 
– w powtarzaniu słów, chociaż nadmiar
nie pozwala utrafić w sedno.
 
– w konkretach poranków rozbijających pewność
nocnych zwątpień i rozgrzeszeń.
 
– we wszystkim, co jest, ale nie będzie:
życie jest zbyt trudne.
 
Poezje nie mają nastroju na mnie.