Poezja

 
W wapnie, pomiędzy jajami. Niespodzianka
na przyszłe stulecie, bo czym nasiąknie.
Zresztą zawsze się znajdzie
usprawiedliwienie.
 
Miałkie, lecz ostatecznie
nie mam nic do kotów, ani do końca
świata.
 
Nie będę krzyczał: więcej światła,
bo cień ma swój urok.
Szczególnie powoli gasnąc
w najgęstszy z mroków.
 
Na razie krążę, pełnymi garściami
czerpiąc z półprawd.
I jawnych oszustw.
 
Wiem, wszystko to ciągły rozpad,
ale mamy tylko ten ze światów,
którego i tak zabraknie.
 
Ponad to skorupka może trącić,
nieoczekiwanie.