Proza

Czym naprawdę jest miłosc?
Zastanawiam się nad tym dość często . Jak przez mgłę pamiętam jej urok. Choć to podobno jak z jazdą na rowerze... wystarczy poczuć raz by do grobu zabrać ze sobą jej smak... Może i tak . Teraz myślę o tym czym jest ona dla mnie ...  

przywiązaniem? może z ubiegiem czasu się staje... ale czy to źle? nie sądzę... przywiązać się do kogoś to tak jakby nie umiec bez tej osoby żyć...oddychać, nawet zwykła egystencja to wyczyn przeogromny ...
 może jest też strachem przed utratą kochanej osoby ? napewno! taki strach to paraliż dla duszy i katusze dla serca... zazdrość to jego odwieczna przyjaciółka i zadra najwiecej szkód czyniąca . W swej naturze ma krzywdę więc i strach potęguje... 
 Jest też  robieniem wielu rzeczy z myslą o tym ile radosci , smutku ,cierpienia, rozkoszy lub poprostu przyjemnosci sprawią one tej ukochanej osobie...
Jest patrzeniem na to co robi ten ktoś bliski i w jaki sposób by potem robić to samo i tak samo. Ale nie po to by papugować nie mając swoich upodobań, a po to by połączyć w jedno to co i tak jest dwoma połówkami całości rozdartej . 
Miłość jest też tęsknotą za byciem ze sobą  i oczekiwaniem na pozbycie się tej tęsknoty. Jak bardzo boli serce gdy oczy wypatrują choć czubka paznokcia na najmniejszym palcu u stopy ... A gdy ciepło ciała i euforia obecności zakończyć muszą się choćby na chwilę ,  krzyk wewnętrzny szkło  w mak rozsypać by potrafił gdyby wydobyć się z piersi mógł ... Dlatego jest również liczeniem godzin bycia razem i sekund bycia osobno...wspolnym milczeniem a jednoczesnie rozmową...rozumieniem slow wypowiedzianych ,tak jak tych ktore takimi byc nie zdarzyly.
 To bycie po tej samej stronie sensu życia i walka o to by patrzeć razem w jednym kierunku a nie tylko na siebie nawzajem...
 Miłosc to przede wszystkim uczucie , ktore silnie wiąże ze sobą ludzi i dotąd dokąd nie zostanie przerwane jest czyms najpiękniejszym...
Ósmym cudem swiata!
dla ktorego warto życ a nawet umierać...

Ps. I własnie dlatego o miłość warto walczyć!