Poezja

Drżę. Tymczasem Anna mówi, że najlepszy jestem 
w depresyjnych wierszach. Że bez poezji dałbym się

pochłonąć. Dlatego sugeruje mi wizytę u wyroczni. 
Zabaw się i nie musisz wierzyć w żadne przypadki.

Nawet gdybyś wyciągnął nić z dyndającymi kochankami 
na ostatecznym jej węzełku, to tylko twórcze połączenie

przeciwieństw. Podobno się przyciągają. Podobno 
kontrasty dążą do przemieszania. Wciąż nie wierzę.

Anna jest przypadkowa. Anna jest pierwsza z brzegu. 
Ja jestem ostatni. W tym wierszu wcale nas nie ma.