Poezja

równie dobrze mogła zstąpić w ból
tak był głęboki*

mówią, choć nie znają języka. chowa oczy, które trawią cierpienie.
nie daje poznać, sypać soli w obce garście,
kiedy nachodzi w niej woda. niby znikąd, jednak zawsze ma nowy początek.

mogła przyrosnąć do drzewa, ojca zabawki
i krzyża,
a czasem dosięga nieba. ciało pustoszeje i nabiera lekkości,
by wrócić.

* Halina Poświatowska



- Z najlepszymi życzeniami wielkanocnymi :)