Poezja

dwie nagie postacie powiązane
grą dłoni na krawędzi wanny
kształty ufornowane grą wyobraźni
i czerwień ust po obfite kotary na skraju
złoty kolczyk w uchu w kształcie łzy
i głowa wysoko uniesiona
nad kredowobiałym ciałem Gabrielle

w lewej dłoni pomiedzy kciukiem
a palcem wskazujacym tkwi pierścionek
z szafirem wydaje się jakby trzymała go
w paznokciach jakby był trucizną
światło jej oczu zgasło jest sztucznie

twarz siostry triumfuje odcieniem
zywego różu sięgajac kciukiem i palcem
wskazujacym lewej dłoni do sutka Gabrielle
chce coś zdradzić cichaczem odebrać

w głębi blasku gasnącego kominka
Parka przędzie i przecina nić zycia
przed lustremw którym mieszka śmierć
w obrazie drugi obraz mężczyzny bez twarzy
z ledwie przysłonietymi lędźwiami

*****************************
Gabrielle d'Estre'es miała już kochanka
księcia Rogera de Saint-Larry najbardziej
uwielbialnego amanta tamtych czasów
gdy król spojrzał na nią i pomyslał o mój Boże

królik paple z weżem o pogodzie a król
mysli ile go będzie kosztować owa miłostka
ojciec rogacz i reszta golce beczka bez dna

na spontanie z namiętności płonie
ze wzrokiem slizgajacym się po łabędziej szyi
po miekko zarysowanych ustach

siedemnastolatka z rodziny o zszarganej opini
i krół bez królestwa z wojnami na karku
niedomytą szyją i zepsutymi zębami

księżniczka miała już zostać królową
i czy nieświezy obiad w hotelu zameta
czy ciąża plan spalił na panewce
kto mógł kradł gdy księżniczka umierała

gestoza naszkicowała w konwulsjach śmierć
krół płakał ale bedzie miał jeszcze wiele kochanek
nastepną bedzie Henrietta jej siostra
król wszystkim metresom obiecywał ślub
ale królowa musiała dać purpurowe linie
i lud wcale nie miał nic przeciwko gdy była brzydka