Poezja

powoli umiera we mnie poezja
z każdym kolejnym zastrzykiem na ból
znikają słowa
wszechświat skurczony do lęku karleje
a Bóg ukryty w cieniu spraw wielkich
zapomniał przeczytać wiersze

uchodzę sam z siebie wbrew wierze
stygnę
cholera jak tu pusto i cicho o tej porze
zimno mi
ciężkie powieki opadają wiekiem
cisza