Poezja

nieświadomie umieramy powoli
z niedowierzaniem odchodzących słów
których było za mało choć za dużo uczuć
w tych chwilach niezbyt odległych wspomnień
gdy nam ubywa przyszłości
a dzieciom przybywa lat

nieświadomi możliwości które utrąciliśmy
ciągle wzrastamy do własnej śmierci
która zagości w naszym krwioobiegu
niezależnie od stanu i miejsca
w nieświadomości skazani na odejście
uczymy się żyć w lęku przed ciszą