Poezja

  
dzisiaj gdy umieramy na starość
śmierć odarta z tajemnicy odejścia
tak samo boli chwilami wspomnień
tak samo zostawia puste krzesło
niosąc te same pytania dlaczego
lecz w jednym się różni zupełnie
w braku poczucia przynależności
do tych którym dane już było wcześniej
stanąć przed bramą wiecznej młodości
śmierć teraz bardzo samotna
szuka swego miejsca w historii
gdy ta niemrawo nie siejąc pogromów
mija powoli niezdarnie
tworząc coraz to nowe domy starców 
 


 2013-05-01