Poezja

 
żeby zmieniać innych
trzeba najpierw zmienić własne myślenie
niedojrzałość uczuć i woli poskładać w całość
wrogość i niecierpliwość zastąpić cnotą pokory
aby słowo dawało nadzieję
zwyczajnie bez upiększeń
z całą zawartością przeżyć i dobrych
i tych jakby niepotrzebnych a ważkich
bez których kolejny dzień byłby snem
 
żeby kochać siebie trzeba pokochać innych
jakimi są teraz i będą gdy dojdą do celu pewnej drogi
po to by wyjść z własnych oczekiwań i racji
aby uśmiech dawał radość z każdego wiersza
który odbiciem jest światła gdy światłem odpowiada
na jedno tylko pytanie o sens tego wszystkiego co nas dopada
 
żeby iść trzeba przystanąć w zachwycie nad przemijaniem
inaczej tylko ucieczką będzie każdy przeżyty dzień
a ludzie będą tylko cieniem słabej pamięci

 2013-10-04