Poezja

 
na moim podwórku
gdzie raki zimują o każdej porze
ptaki zawracają z dalekiej podróży
ziemia się spłaszcza zagmatwaniem prawa
a słowo jest tylko zbiorem podziałów
wstało dziś słońce zachmurzone nadęte
zmęczone zupełnie
 
na moim podwórku
między stronami zachwytu i zniecierpliwienia
w rytmicznym bezruchu spłukanej historii
biegnie ostra linia podziału
na tych co już albo jeszcze
i wiję się źródło utraconej wiary
że można inaczej choć wtedy powoli
 
na moim podwórku
czas upływa nietypowo na kolejnych zakrętach
jakby się zegar przeszłości ścigał z przyszłością
tak aby zdążyć przed końcem wyścigu
aby zająć to miejsce na podium chwały
wśród znajomych sąsiadów i przyjaciół z oddali
by się wypełniło to co ktoś sobie zaplanował
nie pytając nas wcale o zdanie
 
na moim podwórku którego już nie ma
stoi na stacji lokomotywa


20.08.06