Poezja

nad przepaścią dnia i nocy
w układzie splecionych palców
w histerycznym śmiechu historii
wznosi się myśl ubrana w słowa
te najważniejsze bo wyrwane z gniewu
czasem spowite mgłą zapomnienia
tak dobrane żeby znaczyły więcej
odbite od lustra wody
miały tę siłę inspiracji
która człowieka uczy widzenia
 
można żyć i nie wiele poza sobą dostrzegać
można umrzeć i nikt tego nie zauważy
tak już jest z poezją zbieraną przez lata
jednym pomoże w widzeniu świata
a w innych wzbudzi obrzydzenie
nad przepaścią dobra i zła


 03.08.08