Poezja

przymykam powieki
żyję samotnie wokół ludzi
którym nie wyszło na własne życzenie
którzy się zagubili nie z własnej woli
 
próbuję zrozumieć istotę nieprawości
jak odbiera powoli i skutecznie światło
jak pozwala stawiać wysokie mury
w przeświadczeniu własnej doskonałości
 
uwikłany w słowa
uchylam kamień grobu aby zajrzeć w niebo
gdzie każda gwiazda ma swój cel
w grawitacji kosmosu
 
obeznany z cierpieniem
zapisuję własne przeświadczenie 
im większa nadzieja tym więcej pokus
im większa miłość tym szybsza śmierć 


2013-12-24