Poezja

toczy się sama przy naszym udziale
wbrew logice i zasadom mądrości
zgodnie z brakiem sprawiedliwości i prawa
rzadko przystopowana w zapale niszczenia
często lubi powtarzać te same nawyki
 
w poczuci władzy i bezkarności
walcem cierpienia wyrównuje poziomy  
w jednym niezrównana
zawsze tak samo obala trony i władców
niestety czasem kosztem wielu istnień
 
staje się cieniem naszych urojeń
spraw zaniedbanych odłożonych na potem  
gdy nie jest się wstanie być już aniołem pokoju
 
i taka w niej jest zachłanność wieczna
by szukać dobra pośród małych i wielkich
trwać tak długo będzie aż się wypełni ta chwila jedna
gdy człowiek dla człowieka będzie darem z siebie


 2014-03-17