Poezja

 
wpatrzony w mądrość odwieczną
idę i wracam
 
jestem wciąż
jak wiersz niedokończony
 
czytam siebie przez lata
czując oddech natchnienia
 
wiem czego mi brak
lecz nic to nie zmienia
 
piszę życie słowem
i wiarą w dobroć świętą i doskonałą
 
jakbym był w niebie
choć wciąż tylko wierszem

2014-03-30