Kazimierz Sakowicz, 14 lutego 2015
to co jednym przychodzi łatwo
innym zabiera życie
tak niewiele trzeba aby wyjść z własnych przekonań
nic z tego nie wynika że mamy lub możemy mieć
świat i tak nas przegoni zachłannością form
tęsknota w nas będzie przynaglać do zmian
co nie nasze musi wrócić do swojej własności
to co jednych zadowala zupełnie
innych ledwo porusza natchnieniem
tak wiele mieści się w nas nienazwanego
że tak łatwo ulegamy złudzeniom
ku nieskończoności czas się zawęża
w tym co nas boli i czego nie wiemy
coś przeczuwamy a jednak uciekamy
w nienaturalność upadłej natury
to co dla jednych jest oczywistością
dla innych staje się pułapką
2009-06-28
Kazimierz Sakowicz, 13 lutego 2015
przemijam powoli jak moje wiersze
odleżałe na półkach portali
coraz mniej słów a więcej doświadczeń
i ta miłość jeszcze spragniona kochania
jestem przy tobie jak wiersze przeorane czasem
bliskie obecnością wiary
że wciąż mam tyle jej w sobie
aby sprostać nowym wyzwaniom
kochać ciebie jest moim pragnieniem
nawet jeśli wypowiedzieć tego nie zdołam
że miłość wszystko może
może istnieć wiecznie
2010-01-30
Kazimierz Sakowicz, 13 lutego 2015
miłość jak poezja wrażliwa na słowa
kocha gdy słucha z łagodnością
za dużo nie powie nie zagada miłego
raz zaproszona zagości na stałe
lecz jedną w tym wszystkim ma wadę
codziennie zmusza do pracy nad sobą
by kochać bliźniego więcej niż siebie samego
2010-02-14
Kazimierz Sakowicz, 11 lutego 2015
gasną świece w obrębie życia
zanikają słowne przenośnie
wartość światła nabiera znaczenia w ciemności
tylko lęk o przeszłość ten sam
budzi obrazy ze snów
gdy się spada głową w dół
wiecznie
bez przebudzenia
2010-10-27
Kazimierz Sakowicz, 11 lutego 2015
się spóźniłem
nie było mi dane
zobaczyć i uwierzyć
teraz mogę tylko uwierzyć
że dane mi było
się spóźnić
2010-10-31
Kazimierz Sakowicz, 10 lutego 2015
wierzę że można chodzić po wodzie
góry przenosić jednym tchnieniem
morze uciszać w milczeniu
umarłych przywracać do życia słowem
wierzę że jest to wszystko możliwe
tylko nie mam ufności dziecka
które samo z siebie niewiele może
a tak wiele pychy upadłego anioła
który wszystko chce tylko dla siebie
2011-08-24
Kazimierz Sakowicz, 10 lutego 2015
wbrew temu co nam wmówiono i co ukryto
i w co chcą abyśmy uwierzyli
każdy mur da się zburzyć
wszystkie układy obalić
głupota zawsze zjada własny ogon
tak już z nią jest od zawsze
tylko żal przy tym zmarnowanych lat
i kolejnego pokolenia wędrującego po pustyni
2011-08-24
Kazimierz Sakowicz, 7 lutego 2015
dzwoni telefon
zaczęty wiersz się urwał
miało być mądrze i dosadnie
a zostało tylko usłyszane zdanie
wiesz dzisiaj powiesił się nasz listonosz
nawet poezja milknie w pół zdania
kiedy smutek przewietrza niebo
są wersy które nie zaistnieją
ból zamyka okna mądrości
2010-08-08
Kazimierz Sakowicz, 7 lutego 2015
ukryty w wyobraźni nieba
siadam przy tobie zmęczony
widzę jak kształtnie oddychasz
wtulona w słowo
dobrze że jesteś moim natchnieniem
prawdą że miłość może wszystko
nawet starego osła zarazić wiarą
że bez niej nie warto pisać wierszy
ukryty w sobie jestem dla ciebie
2010-08-02
Kazimierz Sakowicz, 1 lutego 2015
że biskup też człowiek i ma swoje słabości
że nadużywa słów władzy i procentów
że nie słucha i zawsze ma rację
to być może choć takich niewielu
lecz to wszystko już było przed wiekami
i działy się rzeczy po stokroć gorsze
lecz to co niezmienne w moim Kościele
to zmartwychwstanie Chrystusa i Duch Wspomożyciel
który ogniem wypala wszelkie odłogi
niezależnie od kolorów szat i zasobności
bo w Nim jest taka pokora i cierpliwość wieczna
w oczekiwaniu aż się nawróci każda owieczka
co nie znaczy że będzie taryfa ulgowa
dla tych którzy dzieci gorszą i zapierają się Ducha
mądrość jest darem i siłą jak broń obosieczna
pozwala wiedzieć lecz ocenia zamiary
i po tym poznać człowieka wiary
jeśli kocha Boga ukochać musi człowieka
2015-02-01
Regulamin | Polityka prywatności
Copyright © 2010 truml.com, korzystanie z serwisu oznacza akceptację regulaminu.
Poezja
Proza
Fotografia
Grafika
Wideo wiersz
Pocztówka
Dziennik
Książki
Handmade
