Kazimierz Sakowicz, 5 kwietnia 2012
wiersze powstają z tego
czego nie wypowiem tobie
co skryję przed sobą
czego nie wiem od razu
wiersze powstają z niepewności
Kazimierz Sakowicz, 5 kwietnia 2012
J.Twardowskiemu
gdy czytam jego wiersze
zadziwia mnie ta nieuczona pokora
którą odkrył w szczekaniu psa
ta wiejska mądrość
zgarnięta z opłotków wraz z poranną rosą
proste kapłaństwo
tak różne od tego nazbyt uczonego
wykutego na blachę
gdy czytam jego wiersze
zadziwia mnie jego ciągle żywe
człowieczeństwo Boga
Kazimierz Sakowicz, 4 kwietnia 2012
uwierzyć w natchnienie lekko drgającej trawy
wyciszyć szum nadwrażliwości na siebie
stanąć obok pewności własnych sądów
i nic więcej nie mieć
nie szukać poklasku nie głosić apokalipsy
nie być pępowiną kruchego istnienia
jak trudno zaufać opatrzności rzeczy małych
Kazimierz Sakowicz, 2 kwietnia 2012
miłość jak poezja wrażliwa na słowa
kocha gdy wysłucha z łagodnością
za dużo nie powie nie zagada miłego
raz zaproszona zagości na stałe
lecz jedną w tym wszystkim ma wadę
codziennie zmusza do pracy nad sobą
by kochać bliźniego więcej niż siebie samego
2010-02-14
Kazimierz Sakowicz, 2 kwietnia 2012
wedle znawców poetyki i twórców kultury
poezja jest wtedy gdy musi zadziwiać
uderzyć w gębę zachwytu
gdzieś na wysokości krocza
aby sztuka mogła się sprzedać
więc aby sprostać oczekiwaniom
powiem szczerze
w dupie mam taką poezję
poezja jest wtedy gdy jej nie widać
a wciąż obecna uczy podziwu dla słowa
bez potrzebnego blasku i blichtru
2010-02-02
Kazimierz Sakowicz, 1 kwietnia 2012
wbrew temu co jest a czego zrozumieć nie można
życie jak życie wiaderko bez dna
wlać doń można ocean a nie ugasi pragnienia
taka w nim przedziwna natura
budzi poranne słońce w naszych pragnieniach
byśmy zadziwić mogli siebie
dopiero potem wzbudzi zadziwienie świata
by nas widzieli na piedestałach
wbrew temu czego zrozumieć nie można a jest
bez dna bywa życie jak puste wiaderko
2012-04-01
Kazimierz Sakowicz, 1 kwietnia 2012
tyle już wiemy o przemijaniu
że nas już nie zadziwia
piekło było więc nie ma czego się bać
raj wymyślili poeci
nieszczęścia chodzą jak chcą
a nienawiść zwykle dotyka innych
więc aby żyć w spokoju ducha
zapracowani jak cholera
umieramy z bólu przemijania
2012-04-01
Kazimierz Sakowicz, 31 marca 2012
tak bardzo chciałbym poprawić własne błędy
lecz zanim będzie to możliwe
gdy ktoś wymyśli zaginanie płaszczyzny czasu
aby wrócić do własnych myśli sprzed lat
wolę palcami poezji wydrzeć je przeszłości
i oddać na ołtarzu wiary aby je przemienił Ten
Który przychodzi co dzień budzić w nas dobro
zwyczajne jak chleb którym się trzeba dzielić
On jedyny z każdego zła potrafi wydobyć miłość
przy naszym udziale a czasami wbrew nam
dobrze że jest poezja która to dostrzega
w tej zwariowanej prozie pomyłek i błędów
które tak bardzo chcemy poprawiać po latach
2012-03-31
Kazimierz Sakowicz, 31 marca 2012
krótko i zwięźle
aby doświadczyć trzeba zapragnąć
i w tym tkwi jej tajemnica
miłość zawsze jest w drodze
nawet jeśli się cofa
daje z siebie
taka już jest krótka i zwięzła
nieobliczalna
2012-03-31
Kazimierz Sakowicz, 31 marca 2012
w niedokonaniu odchodzą znajomi i bliscy
nauczyciele niepełni przyjaciele sąsiedzi
kurczy się przestrzeń przeszłości
z każdym odchodzącym cieniem
ubywa istotnie ważnego wiersza
miłość połowiczna zaciska powieki
przykurcz myśli pozwala się zatrzymać
szkoda tylko że pogrzeby budzą wspomnienia
2012-03-31
Regulamin | Polityka prywatności
Copyright © 2010 truml.com, korzystanie z serwisu oznacza akceptację regulaminu.
Poezja
Proza
Fotografia
Grafika
Wideo wiersz
Pocztówka
Dziennik
Książki
Handmade
