Poezja

I.
Eugenika
 
Ionesco Mon Cher
Monsieur Godot
niech pan nie czeka
czas będzie tylko próbą
do wieczności
a na wyżynie śpiącej
Siedmiogrodu
nikt nie zapyta
o pańskie spóźnienie
 
widać jesteśmy
bardziej doskonali
chociaż spieszymy się
przeskakując stopnie
ewolucji dostajemy
wirtualnej zadyszki
i nasza świadomość
zdaje się być
nieobecnością
nieusprawiedliwioną
na lekcji historii
na lekcji języka
obcego
i dialektów rodzimych
 
widać jesteśmy
 
II.
Klon
 
Amicus: Veni Vidi Vici
listek na drzewie
pachnie zieleń
rozcapierzone palce
okaleczony liść
 
krew jest żywicą
stygnie stągiew
i miesza nagle
jak chorągwie
mnożące się
ego i ja
uwielokrotniony
powtórzony
 
to ja te cechy
nieuchwytne
ja przyjacielu
powtarzalny
 
sklonowany
embrionalny
drzewo pięciopalczaste
drzewo rozumne
 
 
las homoidalny
 
III.
I oto stała się jasność
 
dzień taki ciemny
sączy słońce zza chmur
 
jakie jeszcze nadejdą noce?
czas przez siebie pochłonięty
 
cmentarz stary klon
z czerwonych liści rozebrany
 
płyta kamienna
ciężko pochylona
 
dosięga ciemności
tak jasnej
wiekuistej
jak ten oto klon
 
tablica
kamienna tablica
 
pod tobą
bez napisu