Poezja

Istotą, perłą najcenniejszą, najpiękniejszych marzeń.
Wyśniona, długo wyczekiwana i wytęskniona.
Ona jedyna, treścią najgłębszych wyobrażeń
nie może być zdobyta. Nie  może...  Zasłużona.
 
Niepowtarzalna  woń, żywa wciąż nowa prawdziwość,
strzeżona pieczęcią Ducha na wąskiej ścieżce.
Dziecięca niewinność i doświadczenia wnikliwość,
zanurzona w transcendecji koniecznej domieszce.
 
Siostrami  jej są piękne, nieskalane pragnienia.
Braćmi są intencje, święte motywy decyzji.
Mądrość wąskiej ścieżki chroni przestrzenne znaczenia,
przed zmysłów wiedzą, brodzącą w nurtach płytkich wizji.
 
Zespolona jest, serdecznym uściskiem z wolnością,
zrozumienie jej , na wąskiej ścieżce jest ukryte.
Tam – jest, trwa i kroczy w przymierzu z odpowiedzialnością.
Tam – głębię  nadziei chwytasz, wciąż nowym akapitem.
     
 
 
 




Radość  styczeń 2008