Poezja

nie wiem czy to jest zazdrość
ale jesteś częścią piękna 
gdy kolorową łąką myśli i snów
wędrujesz tam wśród kwiatów

może taka jest właśnie zazdrość
gdy możesz każdego wieczoru
otulić sny płatkami rumianków
nie sięgając nieba tworzyć obłoki

dlatego pewnie tak zazdroszczę
że z rosą o poranku witasz dzień
możesz lecieć do słońca świtem
dając uśmiech i trochę szczęścia