Poezja

budujesz mur między nami
twierdząc, każda cegła
to jedna chwila
 
w spoiwo wtykasz korzenie
chwastów jako tradycje
powoli drążą, rozsadzają
każdą myśl tęskną
 
tylko cienie przeszłości
mówią niewyraźnie
zostanie ruina
 
mur runie, ale nie dla nas
serc zryw, to nie wolność
to rumowisko uczuć
a pod nimi zasypane
                        marzenia