Poezja

w Parku Zdrojowym                                                                                                                     utkały kobierzec przebudzone ptaki
Siódmej Symfonii Bruknera –
osaczony wojownik                                                                                                                  wyznaje wierność
żelaznym Nornom

Großmeister z Baldham
rozsypuje wśród liści wiecznego jesionu
najdoskonalszą wizję –
śmierć  
pijącą miód skaldów z rogu Baldura

zmierzch bogów umarł za wcześnie –
mrok przekuty w tarczę
wymazuje z kronik i leksykonów
gesty
których nigdy nie zaznał
rozum