Poezja

kąty mojej
dzielnicy
zlane cysternami
potu
obsypane tonami
nudy
czasami chrzczone
śliną ruską wódką  i krwią
omiatane bezmyślnym wzrokiem
starców i policjantów

młodość ucieka stąd
gdzie biały proszek szklanych wieżowców
pozostawiając po sobie zakurzone ślady
posiniaczonego dzieciństwa

chwilami myślę
że
gdzieś tu
śpi
Jerozolima