Poezja

Przemawiał Prezydent.

Nad głowami wybuchały wojny kwiatów.
Kobieta o twarzy nierównej powiedziała:
uwaga, będę rzygać!

Wiatr wymiatał poróżowe niebo z dymów.
Muzyka cichła.

Ocaleni w odwrocie wybierali ulice
na skróty.
Warstwy soli ze śniegiem - jak błoto.
Puste butelki wyciągały szyje,
znacząc kierunek.

Mężczyźnie petarda roziskrzyła oczy,

wtedy przeskoczyłam
strumyk - płynący w głąb obrazu.

.