Poezja

 Czas uchwycić chce czaszę, zapomnienia świętości;
 ukrywając minuty w rękaw bestii skrytości,
 marznie słowo w języku, spękanego szafiru,
 w rzeźbie; lodzie zaprzeczeń, obraz martwej natury
 gra na nerwach symetrii; taktu godzin skradaniem,
 śmierć pogonią i trwaniem, w duchu ruchu czarnego.
 
 Czas magiczny chce niszczyć
 w cieniu; pustki promieniach,
 puchu potrzeb rozwianym, czucia siły człowieka;
 piękna prawdy i cnoty.