Poezja

Basia Urbańczak, 8 czerwca 2010

Więc…

Kiedy powstaniesz, zmierzch wieków będzie twoim towarzyszem
Śmiałość ukoi serca smutek, skrojony na miarę dawnych czasów
I wstaniesz w radosnym ducha uniesieniu
Spowity w ludzkich dusz unicestwieniu
Karcącym wzrokiem ukorzysz swe serce
I wszystko pójdzie w zapomnienie
-Śmierci?!! Niejedno twe wcielenie…