Poezja

na strychu pod stertą pokruszonych płyt
w zniszczonej kaburze przechowuję zabawkę
pamiątkę po ojcu
 
jest niemal całkiem tępa
ma zardzewiały bębenek, wybite szkła
głowę wilka wyrytą na miedzianej rękojeści
 
blaszany listek z wahadłem w środku
żarówka świeci po około kwadransie od włączenia 
dźwięk-ledwie słyszalny
jednak zostaje w pamięci na długo
 
mając cztery lata bawiłem się w wojnę
zabijałem motyle i psy
celowałem do nauczycielek, kwiatów, szyb
tworzyły się lepkie plamy, aż na wylot
 
najdłuższym ostrzem ukłułem się w oko
od dziś drży w nim śnieg
 
wtedy zrozumiałem, że zabawka jest groźna
należy trzymać przez szmatkę
 
na dwuaste urodzony podaruję najstarszemu synowi
 wprawi w ruch najlepiej, jak będzie umiał
i umrze zanim zajdzie słońce
głuptas