Poezja

wystawione na wiatr z północy
słowa tracą dźwięk bezszelestnie
wchłaniają w wilgotne liście
 
gra tylko gra jeszcze mim
refleksją tiulowe złudzenia
 
lampy już opuszczone
zasłony kryją drugie wnętrze
 
przekroczyłam limit własnej
cierpliwości nie obudzę