Poezja

już idą po niego
zapadła martwa cisza
on jeden wyraźnie
każden jeden słyszał
krok

nerwowo rzuca
głową
to na jeden
to na drugi
bok

skrzypnęły drzwi
oślepiło słońce
w jednej chwili
przed oczami
cały żywot

do szczęścia biegnące
dzieciństwo
amory
dole i niedole
a teraz już koniec
padołu

w rosole