Poezja

droga radzi przystanąć 
jak ona to robi?
 
łapię chwilę podarowanym
polem zbóż zwalcowanych
 
nie wiem czyje
 
teraz moje
podobnie jak chmury
i robiący piorunujące wrażenie dąb
 
droga zaprasza z powrotem
sącząc pod kurtkę
wilgotny chłód
 
dziękuję za podarunek
skrzętnie zapamiętany
sto trzeci kilometr

na sercu miód
 
nad wisłą ciut