Poezja

niczemu nie dziwić się
nawet jeśli przemija 
gwiazda gaśnie gniew w oku
ryba gdy życie płynie bez nurtu 
wiatr kładzie trawy
kamień kryje w strąku
wszystkiemu się dziwić
że cię nie ma w środku
w odbiciu 

owoc dojrzałej krzewiny
marszczy czoło późną porą
z ogrodu wychyla 

weź mnie
też mam swoją pestkę