Poezja

spóźnisz się na mszę, jak chcesz to przejść
niosąc krzyż jak zwyczaj


kościół przypomina łódź. wszystko wokół jest rzeką,
która przepływa drogę. wśród ławek tłum /dlaczego/ 
wygladają jak pojedynczy ludzie a przychodzą w parach, 
z rodzinami, dziećmi za rękę żeby nie wyrwały się do ołtarza.

nabieram powietrza by zostać. świece ozdabiają mrok
grzech zdradzam Bogu z nadzieją że nikomu nie powie
obróci w kamień, który z każdej strony jest gładki.