Poezja

nie wiem jak to jest kiedy wojna.
wiem jak to jest bać się człowieka,
że strach spojrzeć w oczy.
a przecież taki sam z krwi i kości. 

nie ma takiej broni co dodaje odwagi.
drzewa - uchylone drzwi do nieba,
w oczach dziewczyny drobiazgi,
drzemie w obięciach chłopca,
jakby chciała skonać,
nie kochać.