Poezja

zawsze ktoś stoi w cieniu z tyłu
zgubiony ślad na cudzej drodze
oczy schylone po widnokres
tam gdzie niczego się nie tworzy
nie płynie strumień żadnych doznań
i tylko czyjaś ciemna postać
 
sumieniem milczy
i rozdwaja
uczucia na odrębne światy
 
zawsze jest ktoś kto wszystko daje
i ktoś kto bierze
 
nic poza tym
 
zawsze ktoś inny stoi z boku
w zamglonej twarzy tajemnica
odziera myśli z resztek złudzeń
poza zasięgiem słów i pytań
w obramowaniu zarys głębin
prześwity kreśli na krawędzi
 
sumienie milczy
dzieli chwile
w odczucia i odrębne straty
 
zawsze jest coś co jeszcze żyje
i co umiera
 
nic poza tym